the allied commanders painted by Pamphilus

cognātĭo, ōnis, f. [cognatus].

Lit., blood relationship, kindred, connection by birth.

Of men.

Absol.: societas... quae nata a primo satu... serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, [p. 361] deinde amicitiis, post vicinitatibus, tum civibus, Cic. Fin. 5, 23, 65:

frater noster cognatione patruelis,

id. ib. 5, 1, 1:

ut quisque te maxime cognatione, adfinitate, necessitudine aliquā attingebat,

id. Verr. 2, 2, 10, § 27:

cognationem commemorare,

id. ib. 2, 2, 26, §

64: cognationis jura inpetrare,

Plin. Pan. 37, 3: propinqua, a near or close relationship:

cujus gloriae faveo propter propinquam cognationem,

Cic. Lig. 3, 8:

Barcina, propinquā cognatione Hannibali junctus,

Liv. 23, 41, 2; cf. id. 6, 39, 4 (infra 2); Nep. praef. 7; Suet. Ner. 3; Curt. 5, 3, 12; 6, 11, 20;

for which: artissimā cognatione alicui junctum esse,

Just. 5, 6, 4: longa or longinqua, a distant relationship:

longā quidem cognatione stirpi regiae adnexus,

Curt. 4, 1, 19:

Alexandrum etiam longinquā cognatione contingere,

id. 10, 10, 19. —

With cum:

dicere, sibi cum eo amicitiam cognationemque esse,

Cic. Verr. 2, 2, 26, § 64:

nulla tibi cum isto cognatio, nulla necessitudo,

id. ib. 2, 5, 68, § 176; cf. id. ib. 2, 4, 33, §

72: agere mecum per cognationem quae mihi secum esset,

id. Att. 12, 49, 1.—

With gen. pers.:

deorum cognationem agnoscerem non invitus ( = cum dis),

Cic. N. D. 1, 32, 91; cf.:

deorum cognatione teneri,

id. Div. 1, 30, 64:

dictatorem propinquā cognatione Licini se apud patres excusare solitum,

Liv. 6, 39, 4:

Alexandro cognatio Bubaris non Darei tantum temporibus pacem praestitit,

Just. 7, 4, 1; 12, 3, 1.—

Of animals:

equorum,

Plin. 8, 42, 64, § 157:

caprarum,

id. 8, 50, 76, § 203.—

Of plants:

arborum,

Plin. 16, 12, 23, § 61:

caeparum,

id. 19, 6, 33, § 108:

papyri cum calamis,

id. 16, 36, 64, § 157.—

Transf., concr., kindred, relations, persons, allied by descent:

homo summae potentiae et magnae cognationis,

Caes. B. G. 7, 32:

hoc commune dedecus familiae, cognationis, nominis,

Cic. Clu. 6, 16: cum tibi tota cognatio sarraco advehatur, id. ap. Quint. 8, 3, 21.—

Trop.

In gen., relationship, association, intimate or natural connection, agreement, kindred, resemblance, affinity (freq. and class.):

quibus (poëtis) est maxima cognatio cum oratoribus,

Cic. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 2, 36, 115:

cognatio studiorum et artium,

id. Verr. 2, 4, 37, § 81; cf.:

omnes artes... quasi cognatione quādam inter se continentur,

id. Arch. 1, 2:

numerus... nec habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione,

id. Or. 56, 187:

numquam sibi cognationem cum praediis esse existimavit suis,

id. Sull. 20, 59:

an potest cognatio propior ulla esse quam patriae?

id. Phil. 5, 2, 6:

cum rerum naturā,

id. Div. 2, 14, 33:

rerum duarum,

subjects, Quint. 9, 2, 105:

dierum ac noctium,

Plin. 6, 33, 39, § 211:

quid in litteris proprium, quid commune, quae cum quibus cognatio,

Quint. 1, 4, 12; 1, 10, 36:

huic (napthae) magna cognatio ignium,

Plin. 2, 105, 109, § 235.—

Transf., concr., of works of art:

Pamphili cognatio et proelium ad Phliuntem ac victoria Atheniensium,

the allied commanders painted by Pamphilus, Plin. 35, 10, 36, § 76; 35, 11, 40, § 136.